یک زخم مزمن زخمی است که نتوانسته است در مراحل بهبودی به طور منظم و به موقع پیشرفت کند و در طی 30 روز پیشرفت قابل توجهی نسبت به بهبودی نشان نداده است . عوامل موثر در مزمن بودن زخم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فشار ، ضربه و یا زخم های اندام تحتانی
• افزایش بار باکتریایی
• پروتئازهای بیش از حد: فاکتورهای رشد تخریب شده ، متالوپروتئینازهای ماتریس (MMP) ، ساختار سطح سلول تخریب شده
• سلول های پیری / ابربران
• درمان نامناسب

علائم زخم های مزمن

زخم های مزمن معمولاً توسط یک حاشیه زخم برجسته ، ازدیاد تکثیر و در عین حال غیرقابل پیشروی مشخص می شوند. ناحیه اطراف زخم ملتهب خواهد شد و این التهاب می تواند بر بهبودی منفی تأثیر بگذارد.

علت شناسی

انواع زخم های مزمن ممکن است شامل علل زیر باشد: زخم های وریدی ، زخم های دیابتی و زخم های فشاری .

زخمهای وریدی عمدتاً در پاهای بیماران دیده می شود و به دلیل مشکلات گردش خون به دلیل سو dys عملکرد دریچه های خون یا انسداد رگها ایجاد می شود.

زخم های دیابتی اغلب به صورت خراشیدگی یا کبودی کوچک شروع می شوند که بیماران دیابتی به دلیل آسیب عصبی و حساسیت محدود قادر به مشاهده آن نیستند. سیستم ایمنی بدن به خطر افتاده و مویرگهای آسیب دیده منجر به آلودگی خطرناک این زخمهای کوچک و خوش خیم می شود.

زخم های فشار در درجه اول بیمارانی را که در بستر بیماری هستند و از نظر تحرک محدود هستند رنج می دهند. فشار مداوم بر بافت بیش از حد فشار مویرگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد و بر جریان خون تأثیر می گذارد. مناطقی که بیشترین خطر ابتلا به زخم های فشاری را دارند ، استخوان خاجی ، تیغه های شانه و پاشنه پا هستند. شناسایی صحیح علت ایجاد زخم مزمن و همچنین عوامل محلی و سیستمیک که ممکن است در بهبودی ضعیف زخم نقش داشته باشند ، برای موفقیت در درمان زخم حیاتی است.

عوامل خطر

عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به زخم مزمن را در بیمار افزایش دهد. بیماران چاقی و مبتلایان به دیابت یا نارسایی وریدی و همچنین بیماران مسن در معرض خطر بالا هستند.

درمان ها و مداخلات برای زخم های مزمن

درمان زخم های مزمن ، یک بار دیگر ، براساس نوع زخم متفاوت است. غالباً ، قبل از پیشرفت ترمیم زخم ، باید ابتدا علل اساسی را برطرف کرد. افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق خود را بهبود بخشند و زخم های دیابتی و فشاری هم نیاز به بارگیری برای ناحیه آسیب دیده دارند. زخمهای شریانی نیاز به عروق كشی مجدد دارند در حالی كه زخمهای وریدی از درمان فشرده سازی بهره مند می شوند . Wound Healing Society از مخفف اختصار TIME برای به خاطر سپردن عواملی که به بهبود ضعیف زخم کمک می کنند حمایت می کند:

• T: بافت ، مانند وجود بافت نکروزه در زخم
• I: التهاب یا عفونت.
• M: رطوبت ، یعنی اینکه زخم پوسیده شده یا ریز ریز باشد.
• E: (زخم) Edge - خواه اپیتلیال سازی مجدد باشد یا غیر پیشرفته.